deptać

deptać
deptać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, deptaćpczę || deptaćpce, deptaćpcze || deptaćpce, deptaćpczą || deptaćpcą, deptaćany {{/stl_8}}– podeptać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIa {{/stl_8}}{{stl_7}}, {{/stl_7}}{{stl_22}}zdeptać {{/stl_22}}{{stl_8}}dk IIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'niszczyć, tratować coś, chodząc po tym i przygniatając stopami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Deptać trawnik. Podeptać zboże. Zdeptać grządkę. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}deptać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa {{/stl_8}}– podeptać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'brutalnie łamać ustalone normy, prawa itp., nie licząc się z nikim, z niczym; znieważać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Deptać podstawowe prawa człowieka. Podeptana godność. Podeptać świętości. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}deptać III {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa {{/stl_8}}– udeptać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'ugniatać coś ciasno, ściśle nogami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Deptać kapustę w beczce. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}deptać IV {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'często chodzić tą samą drogą, po tych samych miejscach': {{/stl_7}}{{stl_10}}Deptać do pracy. Deptać po górach. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'chodząc, zostawiać ślady brudnych butów, stóp; brudzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uważaj, nie depcz mi podłogi, bo dopiero co ją myłam. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}deptać {{/stl_13}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}po piętach {{/stl_13}}{{stl_7}}'ścigając kogoś, być na jego tropie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uciekał już trzeci dzień, a pościg wciąż deptał mu po piętach. Policja depcze komuś po piętach. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach …   Słownik języka polskiego

  • deptać — pot. Deptać koło, około kogoś, czegoś, wokół czegoś, za czymś «starać się załatwić swoje sprawy, robić starania, usilnie zabiegać o coś»: Ty Kaziu zawsze umiałeś deptać wokół swoich spraw. Roz bezp 2001. Deptać komuś po piętach zob. pięta 2 …   Słownik frazeologiczny

  • deptać się – podeptać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} deptać sobie nawzajem po nogach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Deptać się w zatłoczonym autobusie. Podeptać się w zbitej kolejce do kasy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • deptać komuś po piętach — Ustawicznie chodzić za kimś; śledzić, ścigać, lub gonić Eng. To follow very closely behind someone, especially to chase …   Słownik Polskiego slangu

  • pięta — 1. pot. Coś poszło komuś w pięty «coś dotknęło kogoś mocno, do żywego»: Wczoraj, gdy chłopcy wrócili z wywiadowczej wyprawy, zamiast kolacji dostali takie pater noster, że im w pięty poszło. A. Bahdaj, Wakacje. 2. pot. Deptać komuś po piętach;… …   Słownik frazeologiczny

  • tratować — ndk IV, tratowaćtuję, tratowaćtujesz, tratowaćtuj, tratowaćował, tratowaćowany «deptać; depcząc niszczyć, miażdżyć, gnieść» Tratować trawniki. Dziki tratowały zasiewy. tratować się «deptać się wzajemnie» Ludzie tratowali się w popłochu. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • podeptać — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}deptać I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podeptać II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}deptać II {{/stl 33}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • deptanie — ↨ deptanie się n I rzecz. od deptać (się) …   Słownik języka polskiego

  • miech — m III, D. a; lm M. y 1. często w lm «przyrząd do tłoczenia powietrza w różnego rodzaju urządzeniach, np. w piecach kowalskich, instrumentach muzycznych, zwłaszcza organach i in.» Skórzane miechy. Naciskać, deptać miech, miechy. Dąć w miechy. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”